Przeżywając powieść José Saramago, wyobraziłam sobie okładkę, którą wam prezentuję. W mojej pracy starałam się przedstawić miasto oraz główną bohaterkę, żonę doktora, jedyną bohaterkę, która nie została dotknięta ślepotą. Czytając książkę, miałam uczucie, że ta kobieta jest wyjątkowa i powinna znaleźć się na okładce. Wydaje mi się, że jej powinnością było czuwanie nad ludźmi podczas epidemii. Ciemne kolory obrazują smutek i żal z powodu tego, co dzieje się w tym mieście, charaktery ludzi, którzy postępowali gorzej niż zwierzęta.